Antik Yunan oyun yazarı Eshilos, savaşın ilk kurbanının hakikat olduğunu söyler. 20 yılı aşkın bir süredir, bilgi savaşı adı verilen savaşlar geleneksel saha savaşları kadar, belki ondan da stratejik hale geldi. Propaganda günümüzde gelişmiş bir araç olmakla birlikte, diğer Avrupa ülkelerinde olduğu gibi, İtalya örneği de, ülkenin Ukrayna’da yaptığı haberciliğin ne kadar düşük kalitede olduğunu gösteriyor. Öyle ki, Birinci Dünya Savaşı’nda benimsenen “iletişim” tarzı bile bugün Kiev’de yapılan haberciliğe kıyasla partizan olmayan bir habercilik gibi görünüyor. Avrupa’daki ve benzer şekilde ABD’deki ana akım medya, esasında ABD Başkanı Joe Biden’ın kuklası (Ukrayna Devlet Başkanı Volodimir Zelenski’nin) propagandasıdır. İtalyan bir muhabir, “gerçeği söyleyebilecek” nadir kişilerden biri olduğunu ve Ukrayna’daki katliamlara dair “inkâr edilemez gerçekleri” dile getirdiğini iddia ediyor.
Söz konusu gazeteciye cevaben, gazeteciliği dinle, gazetecileri de ruhban sınıfıyla karıştırdığını söylemek istiyorum. Bunlar komik olmanın da ötesinde, küstahça iki ifade olup, şüphelerini bir kenara bırakarak hiçbir şeyi etiketlemeksizin gördüklerini haber yapması beklenen bir gazetecinin yapamayacağı kadar ölçüsüz bir açıklama. Ancak görüyorum ki, bunu yapmak, “militan” terimini her zaman övünülecek bir sıfat olarak kullananlar için zor bir iş. Taraf tutmak, geçmişte Irak, Afganistan, Libya, Suriye, Tunus ve Mısır gibi ülkelerde olduğu gibi, bugün Ukrayna için de bir “zorunluluk.” Artık sahada muhabirleri değil, bir bayrağa hizmet eden ve bilgi iletmekten ziyade, “duygusal anlamda aşırı yükleme” yaparak bilişsel yönelim bozukluğuna yol açmak gibi açık bir amaca hizmet eden gerçek askerleri görüyoruz.

Devamı Z Raporu Mayıs 2022 sayısında…