Dijital kimlik, bir kişinin gerçek dünyadaki kimliğine benzer şekilde, dijital dünya için yasal olarak verilmiş bir dizi dijital sıfat ve kimlik bilgisidir.

Ulusal yasalarda tanımlanan bir kimlik numarası, sosyal güvenlik numarası, isim, yer ve doğum tarihi, vatandaşlık ve biyometrik (yüz tanıma veya ses ve hareket izleme gibi) bilgiler içerebilir.

Dijital kimlik belirli kimlik bilgileriyle (Hindistan’daki gibi kişiye özel kimlik numarası, Finlandiya veya Estonya’daki gibi bir mobil kimlik veya İspanya veya Portekiz’deki gibi bir elektronik kimlik kartı), sahibinin kimliğini doğrulamak için de kullanılabilir. Bu kimlik bilgileri ayrıca elektronik imza, bir mühür (onay) veya bir damga için de geçerlidir.

Dijital kimlikleri destekleyen en zorlayıcı argüman: gelişmekte olan ülkelerdeki insanların kim olduklarını kanıtlama ihtiyacını karşılamasıdır. Dünya Bankasına göre yaklaşık bir milyar kişi oylama, banka, erişim, sübvansiyonlu gıda veya satın alma özelliğini zor veya imkansız hale getiren herhangi bir yasal kimliğe sahip değil.

Dijital kimlik sistemleri bazı ülkelerde hükümetlerin kadınlar ve kız çocukları, yoksullar, kayıt dışı ve göçmen işçiler, uzak bölgelerde yaşayan insanlar, mülteciler gibi savunmasız gruplara acil nakit transferleri yapmalarına olanak sağlamıştır.

Dijital kimliği doğrulama için kullanılan dijital altyapı ve uygulamalar, kullanıcılara dijital etkileşimlerin verimliliğinden ve kapsama avantajlarından yararlanmasını sağlayabilir. Örnekler arasında e-devlet gibi kullanışlı hizmetler ve tıbbi veriler gibi kişisel bilgilerin daha iyi paylaşılması yer almaktadır.

Dijital kimlik, çok kullanımlı bir kimlik tanımlama rahatlığını da sağlayabilir. Dijital kimlik sistemleri, bireyler, işletmeler ve devlet kurumları için önemli ekonomik değer yaratabilir.

Devamı Z Raporu Aralık 2020 sayısında …